Uit de ivoren toren

Van het denken naar het voelen. Ook voor mij is dit een pad. Geweest, en nog steeds. Waarom we toch het idee hebben dat het hoofd veilig is...

Je hoofd is niet het gebied waarmee je voelt, het is je lichaam -meer specifiek je buik- waar je waarnemingen aankomen. Dit inzicht geeft handvatten je hele lijf in te zetten in het waarnemen, een stabiele basis te vinden in je buikgebied, en de grenzen van je fysieke zelf te onderzoeken.

Zo subtiel als de ademhaling, en zo vervullend.

Toen ik te veel in mijn hoofd zat, verloor ik het contact met mijn lichaam. Ik raakte bevroren,  ook wel Burn-Out. Een dergelijke situatie vraagt een naar binnen gaan: rust, introspectie, landen in het lijf.

Het leverde mij zicht op oorspronkelijkheid. En de vraag daarmee te werken werd sterker. De weg van het lichaam diende zich aan. Waarin het voelend waarnemen voorop is komen te staan. Gedachten zijn een andere laag, de signalen van het lichaam voeren het gesprek.

Als beelddenker sprak de poëzie van de Chinese wijze, met haar 5 elementen visie, mij enorm aan. Het is een wijze die de relatie tussen het fysieke, energetische en de ons omringende natuur verdieping geeft.

Zo startte ik 15 jaar geleden mijn reis. En ik geraak steeds meer thuis.